Sposób, w jakim rozmawiamy z naszymi dziećmi, ma ogromny wpływ na ich naukę i zdolność słuchania nas.
Rozmowa ma znaczenie
Nieustannie pokazujemy naszym dzieciom, jak mają się zachowywać, a sposób, w jaki z nimi rozmawiamy, jest jednym z elementów tej nauki. Sposób, w jaki rozmawiamy z dziećmi i osobami wokół nas, pokazuje im, w jaki sposób chcemy, aby do nas mówili. Rodzice komunikują się ze swoimi dziećmi na trzy różne sposoby. Pierwszy jest agresywny. Ci rodzice dużo krzyczą i używają atakujących słów. Ich dzieci reagują na wiele różnych sposobów, głównie grając, odczuwając strach, krzycząc i ignorując ciągłe polecenia rodziców.
Drugą powszechnie postrzeganą formą komunikacji jest forma pasywna. To formuła, w której rodzic nie wypowiada określonych komunikatów, ale niejako zrzuca na dziecko podejmowanie decyzji o kierunku komunikacji. Bierność rodziców, najczęściej sprawia, że dzieci zmuszone do przejęcia inicjatywy, popełniają błędy komunikacyjne, a jednym z efektów pasywnej komunikacji jest redukcja autorytetu rodziców.
Wreszcie trzeci sposób, w jaki rodzice mogą komunikować się ze swoimi dziećmi, to asertywny sposób. To jest zdecydowanie najskuteczniejszy sposób komunikowania się z dziećmi na wszystkich poziomach. Asertywny sposób komunikowania się jest zdecydowany, konsekwentny, jasny, pozytywny, ciepły i pewny siebie. Komunikowanie się z dziećmi w asertywny sposób to prawdziwa umiejętność, ale pokazuje dzieciom, że mama i tata wiedzą, o co im chodzi i słuchają.
Wskazówki
W komunikacji z dziećmi używaj pozytywnego języka – staraj się nie mówić „nie” przez cały czas. Oznacza to, że nie mówimy – „Nie upuść tej szklanki”, „Nie wbiegaj do środka” lub „Nie ciągnij swojego płaszcza po ziemi”. Zamiast tego spróbuj powiedzieć, co chcesz, aby zrobili. „Trzymaj tę szklankę mocno, bo jest wyjątkowa” lub „Podnieś płaszcz, aby się nie ciągnął”. Wymaga to wielu przemyśleń i praktyki, ale jest warte wysiłku. Spróbuj wyeliminować słowa, których używasz, a które mogą być wyśmiewane („Jesteś dużym dzieckiem”), wyzwisk („Jesteś naprawdę złym chłopcem”) i zawstydzających („Tak bardzo się ciebie wstydziłem. ”). Ten rodzaj komunikacji nie przynosi żadnych efektów, poza poniżeniem dziecka.
Pozytywne i życzliwe słowa dodają dziecku pewności siebie, sprawiają, że czuje się szczęśliwsze, pomaga lepiej się zachowywać, zachęca do wysiłków i osiągania sukcesu. Uczą się cię naśladować i okazywać innym ten sam szacunek i pochwałę.
Odpowiednio używaj głosu. Nigdy nie rywalizuj z wrzeszczącym dzieckiem. Kiedy się uspokoją, mów. Jeśli przez większość czasu stosujesz odpowiednio głośność głosu, nie należy lekceważyć podnoszenia głosu w pilnej sytuacji. Usiądą i zwrócą uwagę, ponieważ podniesienie głosu, będzie dla nich sygnałem, że stało się coś poważnego.